Mainroute- 23-07-2017 Würzburg -Gemünden

23-7 Doel voor vandaag is Gemünden

via Zell, Veitshocheim, Erlabrun, Zellingen, Himmelstadt, Laudenbach, Karlstadt, Harrbach, Wernfeld.

De kilometerteller staat op 6935.

Ondanks het feit dat ik gisteren de borden heb gezocht voor de verdere tocht ben ik toch verkeerd afgeslagen. Ik bevind mij plotseling op de Marienberg die ik gisteren vanwege de warmte , willens en wetens niet beklommen heb.

Ergens heb ik het gevoel dat het niet goed gaat. Ik fiets lands de Burg, een mooi gezicht maar toch blijft het in mij gevoel van de verkeerde weg. Ergens in een wijk moet ik zelfs afstappen om de hellingen op te komen.

Twee dames lopen voor mij de fietsen omhoog te duwen. “ Mainroute?”, vraag ik.

Ze knikken en puffend duwen ze verder.

Ik stop, dit kan niet kloppen. Kijk op Google Maps en zie dat ik helemaal verkeerd ben ik moet langs het water uitkomen, dan maar terug.

Daar waar ik een half uur overgedaan heb om boven te komen, ben ik in 5 minuten weer beneden op de plaats waar ik verkeerd ben afgeslagen. Nu op de goede weg. Langs het water volgens de Bike-Line gids.

Langs en door mooie landelijke dorpjes. Sommigen hebben zomerfeest en dan is het afstappen en langs de Bratwurst kramen en bierstandjes verder lopen. Dit is Duitsland.

Verder ergens in de Busch Busch zie ik een bord - Biergarten 500 meter - fiets verder door een parkachtige omgeving. Ik rij de biergarten op en parkeer mijn vol bepakt fiets. Ik kijk rond.

Een paar oude containers aan elkaar gekoppeld vormen de keuken, kassa, toiletten en uitgifte.

Parasols, tafels en banken met grote afdaken zoals dat in de Biergarten gewoon is.

“ Milchkaffee, Bitte”

Koffie verkeerd dus “ antwoord de jonge man in gebroken Nederlands.

“Is het zo duidelijk te horen?”

Ja schijnbaar.

Hij heeft op 6 juni de boel overgenomen, en is nog vol enthousiasme.

Zijn moeder is de serveerster die verse veldbloemen in de vaasjes schikt, terwijl zij mij dan ook direct al de familieperikelen over de kleine ronde tafel rond strooit.

“Eigenlijk betaalt mijn zoon teveel huur.”, verteld zij, “Ik help hem, zo goed ik kan.”

“Als het druk is komen we handen te kort, maar goed personeel is moeilijk te krijgen en te duur.”

“Nu dan kom ik jullie wel helpen”, zeg ik zo voor de grap. Waarop de moeder dat direct aan haar zoon vertelt. “Hé, het was maar een grapje hoor. “

En ik krijg een tweede koffie verkeerd met kwarktaart ernaast.

Ik maak een foto van van moeder en zoon en vervolg mijn route.

Dit vind ik nu het mooiste van fietstochten, lekker ongedwongen rond gaan en leuke mensen ontmoeten.

Karlstadt

De Mainroute loopt precies langs de ingangspoort van de stad opgebouwd van rode zandsteen. Ik rij de poort door en fiets langs een kilometer lange rij van restaurant, café,s , snackbars, en andere eetgelegenheden. Dit heet in Duitsland; “Fressmeile”.

De zon schijnt en alle terrassen zitten vol. Geen zin om er tussen te gaan zitten, ik ga door zonder de stad te bezichtigen.

Gemünden

Aangekomen in Gemünden . Een grote camping met toegang tot een zwembad.

Ik krijg een eigen veldje aangewezen.

In de sloot van het veldje zwemmen grote witte zwanen. Direct tegenover mijn plaats staat een grote tent met tafels en banken ideaal en special voor de fietsers. Men kan voor de prijs van 11,50 ook gebruik maken van het zwembad. Ook wasmachines voor de broodnodige was niet goedkoop, maar beter duur dan niet te koop.

Snel de tent opgezet en de stad in.

Veel terrassen met families, senioren worden met busladingen uitgeladen.

De stad is gewoon erg Duits. Kinderhoofdjes, vakwerkhuizen, fonteinen, beelden.

Dan ga ik op zoek naar de warme maaltijd. De overbekende en aloude schnitzel is in de aanbieding, natuurlijk met frites,buiten op het terras, Radler erbij en als toetje een lekker ijsje bij de buurman uit het “Eiscafé” ernaast, ik ben weer verzadigd en te vree.

Maandag geen wasdag maar regendag. Het valt in stromen. De binnenkant van mijn tent is super droog.

Gelukkig kan ik de buien afwachten in de grote tent met zitgelegenheid.

Lees wat. Maak mijn warme maaltijd, weer makkelijk Uncle Bens rijst en een blik kalkoenvlees.

Biertje bij de receptie en gewoon afwachten tot het droog word. In afwachting van beter weer van de regen sleep ik mijn tassen , fiets en alle andere zaken in de beschutting van de grote tent.

Dan eindelijk om 12 uur droog ik sleep mij tent er ook heen en spreid het asociaal over de tafels.

Pak alles weer in en ga verder richting Wertheim.